ปลิง ๒ หมายถึง น. ชื่องูนํ้าชนิด Enhydris plumbea ในวงศ์ Colubridae ตัวยาวประมาณ ๔๐ เซนติเมตร สีเขียวอมเทา ท้องขาว สามารถดีดตัวไปได้ในระยะสั้น ๆ แทนการเลื้อย มีพิษอ่อนมาก.
น. ขั้วผลไม้ติดต่อกับก้าน โดยมากเป็นขั้วทุเรียนที่หลุดจากกันได้,ปากปลิง ก็เรียก.
น. ชื่อสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในชั้น Holothuroidea ลำตัวยาวอ่อนนุ่ม รูปร่างทรงกระบอกยืดหดได้ หัวท้ายยาวรี อาศัยอยู่ในทะเล บางชนิดรับประทานได้ เช่น ปลิงขาว (Holothuria scabra)ปลิงดํา (H. atra) ในวงศ์ Holothuriidae.
[ปฺลิด] ก. เอามือบิดให้ลูกไม้หลุดจากขั้ว, ทําให้หลุดจากที่.
[ปฺลิ้น] ก. กลับข้างในบางส่วนให้โผล่ออกมา เช่น ปลิ้นตา, โผล่ยื่นหรือทําให้โผล่ยื่นออกมาจากสิ่งที่มีอะไรห่อหุ้มอยู่ เช่น พุงปลิ้นตาปลิ้น; (ปาก) ลักลอบหรือหลอกลวงเอาไปซึ่งหน้า เช่นปลิ้นเอาเงินไป.
ก. ใช้อุบายล่อลวงเพื่อให้สําเร็จประโยชน์ตน.
ก. ใช้อุบายล่อลวงเพื่อให้สําเร็จประโยชน์ตน.
[ปะลิโพด] น. ความกังวล, ความห่วงใย. (ป.).